Η πολιτική συμμετοχή χρειάζεται πολιτικά κόμματα και εκπροσώπηση; Εστιάζοντας σε θέματα που αφορούν τη δημοκρατική συμμετοχή, το Διεθνές Ινστιτούτο για τη Δημοκρατία και την Εκλογική Βοήθεια (International IDEA) πραγματοποίησε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στις 26 Απριλίου 2017, με θέμα «Χρειάζεται η πολιτική συμμετοχή πολιτικά κόμματα και εκπροσώπηση;». Η ομάδα είχε πέντε εμπειρογνώμονες για το θέμα με διαφορετικά προφίλ, με αποτέλεσμα να απαρτίζεται από εκπροσώπους του Διεθνούς IDEA και του ακαδημαϊκού τομέα, ένα μέλος του Σουηδικού Κοινοβουλίου που εκπροσωπεί το Κόμμα των Μετριοπαθών, ένα μέλος του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, καθώς και τον συμπρόεδρο του Παγκόσμιου Φόρουμ για την Άμεση Δημοκρατία (που εκπροσωπεί επίσης την Πρωτοβουλία και το Ινστιτούτο Δημοψηφισμάτων της Ευρώπης). Σε αυτή τη συζήτηση στρογγυλής τραπέζης προσεγγίστηκαν διάφορα θέματα: την άνοδο του λαϊκισμού στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα διαθέσιμα συμμετοχικά εργαλεία για τη δημοκρατία σε σχέση με τις τρέχουσες συγκυριακές προκλήσεις, καθώς και τον ρόλο των πολιτικών κομμάτων στη δημοκρατία. Η σουηδική εμπειρία μοιράστηκε επίσης, όπου παρατηρείται στα νεότερα στρώματα της κοινωνίας να αυξάνουν την πολιτική ευαισθητοποίηση και την οργάνωση και κινητοποίηση της νεολαίας, αλλά όχι την πολιτική συμμετοχή. Σε αυτό το συγκεκριμένο σενάριο, τονίστηκε η ανάγκη συνεργασίας των τοπικών αρχών με τις οργανώσεις νεολαίας, προκειμένου τα συμφέροντα της νεολαίας να εκπληρωθούν καλύτερα στην τοπική ατζέντα. Όσον αφορά το συγκεκριμένο θέμα της ενίσχυσης και της διευκόλυνσης της πρόσβασης σε άμεσους μηχανισμούς συμμετοχής των πολιτών στα κοινά, το οποίο σχετίζεται με το αυξανόμενο ενδιαφέρον των νέων για τα θέματα αυτά, ο Bruno Kaufman (συμπρόεδρος του Παγκόσμιου Φόρουμ για την Άμεση Δημοκρατία) αναφέρει ότι τα ψηφιακά μέσα συμμετοχής παρέχουν ευκαιρίες για περισσότερη δημοκρατία. Αφού η ομάδα απέδειξε μια κοινή συμφωνία ότι οποιοδήποτε εργαλείο συμμετοχικής δημοκρατίας θα πρέπει να αποτελεί υποδομή για την αγωγή του πολίτη και, ως εκ τούτου, ποτέ δεν εργαλειοποιήθηκε από πολιτικές ατζέντες, εξήχθησαν άλλα κύρια συμπεράσματα. Υπάρχουν δύο λόγοι για την προώθηση του λαϊκισμού: νομική και θεσμική (για παράδειγμα, οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ουγγαρία και την Τουρκία) και κοινωνική και οικονομική αστάθεια. Ο λόγος πίσω από αυτό είναι ότι οι βασικές δημοκρατικές αξίες καθίστανται κενές πρακτικής σημασίας για τους πραγματικούς ανθρώπους. Η καθηγήτρια Pippa Norris (Λέκτορας Συγκριτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ) τονίζει ότι ο λαϊκισμός αποδυναμώνει τα «συστήματα ελέγχων και ισορροπιών» υπέρ μιας προσέγγισης «ισχυρού ηγέτη». Από την άλλη πλευρά, ο απόηχος της οικονομικής κρίσης του 2008 δείχνει αυξανόμενη χρήση συμμετοχικών μηχανισμών (δημοψηφίσματα και πρωτοβουλίες για την ιδιότητα του πολίτη), καθώς και αυξημένη εκπροσώπηση των διαφόρων συμφερόντων στις εθνικές και τοπικές εκλογές. Έτσι, η σημασία της αποφυγής της πολιτικής εξουσίας για την ανάληψη της ιδιοκτησίας αυτών των εργαλείων είναι πολύ σημαντική και τα αποτελέσματα του τουρκικού δημοψηφίσματος και η πολιτική καταστολή που το πλαισιώνει είναι απόδειξη αυτού. Πράγματι, οι συμμετοχικοί μηχανισμοί θα πρέπει να περιλαμβάνουν μια πολυμερή προσέγγιση, η οποία θα αποτελεί εργαλείο για τη συμμετοχή και τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Τέλος, όσον αφορά τον ρόλο των πολιτικών κομμάτων, αναγνωρίστηκε ότι θα πρέπει να αναλάβουν ισχυρότερες δράσεις ώστε να καταστούν πλατφόρμα διαλόγου με τους πολίτες και κοινωνικής ένταξης (για παράδειγμα, να προσεγγίσουν πολίτες χωρίς ενδιαφέρον ή πληροφορίες για την πολιτική), καθώς και χώρος για την κινητοποίηση των πολιτών και την ανάπτυξη ηγεσίας. Αναγνωρίστηκε επίσης ευρέως ότι τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να διδαχθούν από τα λάθη τους και να επικεντρωθούν περισσότερο στη συμμετοχή και τη διευκόλυνση των πολιτών, προωθώντας παράλληλα τις αξίες της λογοδοσίας, της σταθερότητας και της προβλεψιμότητας στις πολιτικές τους ατζέντες. Με τον τρόπο αυτό, τα πολιτικά κόμματα θα μπορούσαν να συμβάλουν στην προώθηση ενός περιβάλλοντος ενημερωμένων πολιτών, με άλλα λόγια, άνθρωποι που γνωρίζουν ότι τα λαϊκιστικά κόμματα κινητοποιούν τους ανθρώπους όχι για να τους επιτρέψουν να συμμετάσχουν, αλλά μόνο για να επιτρέψουν σε έναν ηγέτη να ενεργεί και να αποφασίζει εξ ονόματός τους (όπως φαίνεται στο σύνθημα της τελευταίας εκστρατείας της Le Pen «Στο όνομα του λαού»), και όχι πάντα προς το συμφέρον τους. Εάν ενδιαφέρεστε να έχετε πρόσβαση στο πλήρες περιεχόμενο αυτής της συζήτησης, μπορείτε να έχετε πρόσβαση στο ίδιο περιεχόμενο. εδω.